نخستین روز از ماه مه میلادی در گاهنامه جهانی، بنام روز کارگر نامگذاری شده است. روزی که وارث فعالیتهای عدالت خواهانه کارگران در پی رشد اقتصادی کشورهای سرمایه داری در اواخر قرن نوزدهم میلادی است. بدون شک ریشه این پیشرفت سریع اقتصادی که ساختار نظام تولید را از شکل سنتی آن به یک نظام کارخانه ای، یا نوعا” سرمایه داری، تبدیل کرد را می توان به وضوح در انقلابهای صنعتی در اواخر قرن هجدهم میلادی مشاهده کرد.
روند تسریع رشد اقتصادی در غرب در قرن نوزدهم میلادی که تحلیلگران از آن به عنوان دوره رونق اقتصادی نام می برند، تنها نظام تولید را دستخوش تحول و دگردیسی نکرد، بلکه زندگانی کارگران را نیز تحت شعاع خود قرار داد. از یک سو افزایش نیاز سرمایه داران به نیروی کار و از سویی دیگر ایجاد وابستگی متقابل بین کار و سرمایه، تماما باعث گردید تا کارگران برای دستیابی به اهداف اصلی و حقوق اولیه خود، سندیکاها یا اتحادیه های کارگری تاسیس کردند.
اما روز جهانی کارگر از نگاه نظام دیکتاتوری و تمامیت خواهی مثل جمهوری اسلامی، فاقد توجه است. چراکه اصولا و بنا بر ماهیت خود تشکلها یا سندیکاهای کارگری را تحمل نمی کند، لذا سعی خواهد کرد آنرا در قالب یک تشکل وابسته به حکومت مطرح کند. تاسیس نهادهای وابسته به رژیم همانند شوراهای اسلامی کار، تنها یک نمونه بارز از تلاش حاکمیت در راستای پیوند ایدئولوژی خود با سندیکاهای کارگری است که این استیلای ماهیت در تضاد کامل با خصوصیات اتحادیه های مستقل کارگری است.
تحت سیطره حاکمیت جبار، روز جهانی کارگر نباید فقط یک حرکت نمادین برای نشان دادن اهمیت نقش کارگران در جامعه و اقتصاد آن باشد، بلکه احیا، پیوند و گسترش جنبشها و اعتصابات کارگری در تمامی بخش های دولتی بویژه در حوزه های درآمدزایی چون نفت، گاز و پتروشیمی می تواند در به ثمر نشستن انقلاب «زن زندگی آزادی»، نقش بسیار تعیین کننده ای داشته باشند.
در تقابل با یک رژیم ضد انسانی تنها راه باقیمانده، خیزشهای گسترده آزادی خواهانه با پشتیبانی اکثریت طیف های جامعه است. جنبشهای کارگری در این بین می توانند به یکی از نیروهای محرک و حتی آوانگارد تبدیل شوند. برای نیل به رفاه و عدالت اجتماعی، تاسیس یک حکومت دمکرات و در عین حال مسئولیت پذیر قدم دوم است، گام نخست سرنگونی جمهوری اسلامی است. برای محقق شدن این امر می بایست از تمام ظرفیتهای جامعه بهره برد. از طیفها و نهادهای کارگری گرفته تا انجمن های دانشجویی و سندیکاها و اتحادیه هایی که تحت فشار حاکمیت همچنان ماهیت خود را حفظ کرده و تغییرشکل ندادند.
پیروز باد انقلاب «زن زندگی آزادی»
تحریریه حزب دمکرات ایران
۱۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲
اول مه ۲۰۲۳
