تاریخ پر فراز و نشیب مردم خونگرم جنوب، یادآور پایداریها و شجاعتهایی است که بازگویی آنان تکرار مکررات است. استقامتهایی که جوهرهٔ آن همواره با شکیبایی، صبر و بردباری ایشان درآمیخته بوده و به یکباره گویی چون کوه آتشفشان فوران میکند. آری، این خصلت مردمانیاست که سرزمین مادریشان مملو از ثروت است، اما سهمشان دریغ از جرعهای آب شیرین و حسرت یک نفس عمیق!
هنوز بوی کالبدهای سوخته در حصار سینما رکس آبادان در هوا به مشام میرسید، هنوز جای گلولهها و ترکشهای جنگ هشت ساله بر در و دیوارهای شهر خودنمایی میکرد، هنوز آه جگرهای سوختهٔ مادران داغدار و صدای رگبار مسلسلهای نیروهای حکومتی به معترضان بیدفاع با لبهای خشکیده شنیده میشد، هنوز رد زرهپوشهای سپاه در «کشتار نیزار» باقی مانده بود، که یکباره ساختمانی پا گرفته از رانت و فساد حکومتی، آواری شد بر سر مردمان صبور و زخم خورده این خطه زر خیز.
ساختمان متروپل آبادان را میتوان به یک نمایهٔ کلی از حکومت منحوس اسلامی در ایران تشبیه کرد. پیکرهای از دروغ، رانت و فساد که ثمرهای جز خلق فاجعه ندارد و سرانجام آن قطعا فروپاشی است.
مردم آبادان و سایر شهرهای عربستان (نام قدیمی خوزستان) که امروز در کف خیابان، رشادتهایشان را یکبار دیگر به رخ حکومت کشانده و با تمام وجود فریاد «مرگ بر دیکتاتور» سر میدهند، برای به زیر کشیدن حکومت جهل و فساد آخوندی چشم به یاری سایر هموطنان در جای جای ایران دوختهاند. در حالیکه اینرا هم بخوبی میدانند که برگزاری جشن خانوادگی از سوی حکومت در ورزشگاه آزادی تهران، آنهم مصادف با فاجعه متروپل آبادان، هدفی به غیر از پاره کردن زنجیرهای همبستگی بین ملتهای ساکن در ایران را نمیتوانست داشته باشد. نیرنگ و حربهای که نقش پررنگ و ید طولایی در سیطره و حضور چندین ساله استبداد در ایران دارد.
درکارزار امروز ایران و در بحبوحهٔ مبارزات مردم غیور داخل کشور، بیانیهها میتوانند در نقش فراخوانها ظاهر شوند و در راه ایجاد همبستگی و پیوند بین اقشار و دستههای مختلف جامعه نقش بسزایی داشته باشند.
به همین خاطر حزب دمکرات ایران فاجعه متروپل آبادان را همچون لکهٔ ننگ دیگری در ساختار مملو از جنایت و فساد حکومت منحوس آخوندی میبیند و ضمن همدردی با خانوادهها و بازماندگان این حادثه دلخراش، از عموم مردم ایران میخواهد در کنار هم برای فروپاشی این نظام سراسر فاسد و جنایتکار بایستیم. چهبسا اعتقاد راسخ بر این نکته استوار است، که با ادامه حیات این حکومت ضدانسانی در ایران، مشاهدهٔ روزانه اینگونه حوادث دلخراش که در پی آن مرگ عزیزانمان را بدنبال دارد، میتواند براحتی به یک روزمرگی بدل گردد که یقینا ما را از انسانیت و ماهیت وجودیمان دور خواهد ساخت. لذا تنها راه باقیمانده، گذار کامل از این حکومت ضدبشری و تخریب این دیوار سست و کج از بیخ و بن است. این حقیقت تنها و فقط با اتحاد و همبستگی میان تمام ملتهای ساکن در ایران از کرد و لر و بلوچ گرفته تا عرب و فارس و ترک به واقعیت بدل خواهد شد. فقط باید به نیروی خودمان باور داشته باشیم، آنزمان پیروزی در دسترس است.
پیروز باد مبارزات حقطلبانه مردم ایران
به امید استقرار آزادی و دموکراسی در ایران
هیئت تحریریه حزب دمکرات ایران
خردادماه ۱۴۰۱
